Είμαι λοιπόν 19 ετών και ομολογουμένως δεν είμαι πολύ καλός στο χειρισμό των σχέσεων. Υπάρχουν δύο τύποι στη ζωή μου και ειλικρινά πιστεύω ότι τους αγαπώ και τους δύο, αλλά δεν ξέρω πώς να διαλέξω μεταξύ τους. Τον πρώτο τον γνώρισα στα 17 μου και είναι τρία χρόνια μεγαλύτερος μου. Ξεκίνησε ως σύνδεση (το πρώτο μου) και έφυγα για το κολέγιο χωρίς να του πω αντίο. Τα τελευταία χρόνια που πέρασαν, καλέσαμε τυχαία ο ένας τον άλλον και μου ζήτησε να βγούμε ξανά πέρυσι, αλλά εγώ απάντησα όχι γιατί πάντα ήμουν αβέβαιη για το αν θα κάνω σχέση μαζί του, αν και νομίζω ότι έχω αισθήματα γι' αυτό αυτόν. Πάντα υπήρχε αυτό που θα γινόταν με αυτόν, ο χρόνος που δεν ήταν σωστός, κ.λπ.
Ο δεύτερος είναι ο καλύτερός μου φίλος και το αγόρι μου. Είχαμε τσακωμούς ο ένας με τον άλλον πριν αρχίσουμε να βγαίνουμε και η σχέση μας είναι καταπληκτική παρόλο που έχει τα πάνω και τα κάτω της. Μερικές φορές ονειρεύομαι ότι θα τον παντρευτώ μια μέρα και πάντα ένιωθα ότι έπρεπε να είμαστε για πάντα μαζί, ελπίζω, αν το κολέγιο και η ζωή δεν παρεμποδίσουν. Αλλά υπάρχει πολύ δράμα μεταξύ μας μερικές φορές που περιλαμβάνει και άλλους ανθρώπους επειδή είμαστε και οι δύο στην ελληνική ζωή και αδικοχαμένοι, απλώς η ζήλια και από τις δύο πλευρές υποθέτω ότι μας οδήγησε σε ανόητα επιχειρήματα. Μερικές φορές με έκλεινε τελείως και το αντίστροφο και απλώς μας εξοργίζει και τους δύο. Τους τελευταίους μήνες, ο άλλος ήταν εκεί για μένα ως απλώς φίλος (δεν συνέβη τίποτα στην αρχή γιατί δεν θα απατούσα ποτέ) μέχρι που δεν… φιληθήκαμε ενώ εγώ και ο φίλος μου ήμασταν σε διάλειμμα.
Θα είχαμε κοιμηθεί μαζί, αλλά σταμάτησα στη μέση και κατέληξα να κάνω εμετό στο μπάνιο. Δεν ξέρω τι συμβαίνει με εμένα γιατί πριν ξεκινήσουμε με το αγόρι μου να βγαίνουμε, το σκεφτόμουν αυτός ο τύπος πολύ και θέλω να είμαι μαζί του, έτσι τώρα που τελικά συνέβαινε, δεν ξέρω γιατί δεν μπορούσα να το κάνω το. Ο φίλος μου το έμαθε και από τότε, δεν είμαι επίσημα με κανέναν από τους δύο. Απλώς πηδάμε πέρα δώθε μεταξύ τους ή αποφεύγουμε εντελώς και τα δύο. Δεν είμαι καθόλου έμπειρος με τους άντρες γιατί εκτός από αυτούς, το μόνο που έχω κάνει είναι να επικεντρωθώ στο σχολείο εντελώς ή να κάνω στέκι με τις φίλες μου. Έχουν τσακωθεί πολλές φορές στην πανεπιστημιούπολη μου και μου είπαν ότι πρέπει να διαλέξω μεταξύ τους. Αλλά ειλικρινά δεν ξέρω πώς να το κάνω. Από τη μια πλευρά, ο πρώτος άντρας ήταν το πρώτο άτομο για το οποίο ένιωσα ποτέ συναισθήματα, αλλά ποτέ δεν πίστευα ότι έπρεπε να είμαστε διαφορετικά θα είχε συμβεί μέχρι τώρα σωστά; Και ειλικρινά, αγαπώ τον φίλο μου τόσο πολύ που συνεχίζω να θέλω να τα βγάλω πέρα μαζί του, παρ' όλες τις διαφωνίες που είχαμε. Είναι ο καλύτερός μου φίλος και αν τον έχανα, νιώθω ότι ολόκληρος ο κόσμος μου θα γκρεμιζόταν. Αν κάποιος από εσάς έχει βρεθεί σε αυτήν την κατάσταση, παρακαλώ να με βοηθήσει :(
