Γεια, βλέπω τον σύντροφό μου για περίπου δύο χρόνια, αλλά δεν μένουμε μαζί λόγω δουλειάς και παιδιών από προηγούμενους γάμους.
Πέθανε πρόσφατα η μητέρα μου και παρόλο που δεν ήμασταν σε επαφή λόγω κακής παιδικής ηλικίας. Όταν το έμαθα, επικοινώνησα με τον σύντροφό μου μέσω μηνύματος αμέσως, καθώς ήταν το πρώτο άτομο με το οποίο ήθελα να συνδεθώ. Δεν τηλεφώνησα, καθώς είχα ακόμα οικογένεια γύρω μου και έλαβα ένα μήνυμα για να δείξω σοκ και μια συγγνώμη που δεν μπορούσαν να μιλήσουν τώρα ήταν καθημερινή, είπα ότι καταλαβαίνω ότι έχω ακόμα οικογένεια εδώ.
Ο σύντροφός μου επικοινώνησε ξανά 6 ώρες αργότερα για να με ρωτήσει πώς ένιωθα μέσω μηνύματος, είπε να τηλεφωνήσει αν ήθελα να μιλήσουμε. Μου έστειλαν λουλούδια 2 μέρες αργότερα και τηλεφώνησα να τους ευχαριστήσω για τα λουλούδια και μιλήσαμε για λίγο. Αυτό ήταν πριν από 3 ημέρες και δεν έχω ξανακούσει από αυτούς. Μιλάμε καθημερινά.
Δεν έχω απευθυνθεί και δεν έχουν προσεγγίσει εμένα, είναι περίεργο που δεν προσπάθησαν να έρθουν να με δουν ή να μείνουν σε επαφή όπως κάνουν συνήθως. Δεν ήθελα να μιλήσω, αλλά τώρα μετά από 3 μέρες που δεν έχω νέα από αυτούς, αναρωτιέμαι ως άτομο που έχασα κάποιον αν εξαρτάται από εμένα να έρθω σε επαφή; Εκείνη τη στιγμή, κάπως υπέθεσα ότι θα έκαναν την προσπάθεια να με δουν προσωπικά χωρίς να ρωτήσω; Ζούμε μια ώρα διαφορά.
Η εβδομάδα μου πέρασε, είμαι
Δεν είναι θυμωμένοι που δεν έκαναν προσπάθεια να με δουν, αλλά θα είχα οδηγήσει κοντά τους, αλλά το να σιωπήσω φαίνεται παράξενη απάντηση; Είναι στο χέρι μου να απευθυνθώ; Το άφησα αρχικά καθώς αντιμετώπιζα τα συναισθήματά μου και τώρα μου φαίνεται περίεργο, η μη επαφή.