Ik hoopte dat als ik erover zou slapen, ik zou beseffen dat ik ongezond of belachelijk ben, maar eerlijk gezegd heb ik het nog steeds moeilijk, dus ik wilde wat gedachten over deze situatie krijgen.
We zijn 5 jaar samen, beiden eerder getrouwd en hebben twee kinderen van bijna dezelfde leeftijd. Vriend had vrienden lang geleden van de middelbare school die hem gisteravond uitnodigden voor de 10e verjaardag van hun kind. Hij heeft contact met hen gehouden, maar ziet ze niet echt vaak, dus hij zou er met zijn kinderen naartoe gaan en daarna bij mij thuis langskomen, aangezien ik niet te ver van hen vandaan woon.
Ze kwamen pas iets later dan verwacht, dus belde hij me en nodigde mij en mijn kinderen uit. Nu was het een beetje vreemd, want ik had ze nog nooit ontmoet en ik dacht ook niet dat ze ooit van mij afwisten (hoewel ik daar niet zeker van was). Mijn kinderen en ik gingen uiteindelijk en het was gewoon lastig vanaf het begin.
Blijkbaar vertelde hij de vrouw (de moeder van het kind was jarig) dat zijn vriendin en kinderen zouden komen, dus toen we aankwamen, was iedereen gastvrij. Hij stelde mij aan iedereen voor als zijn vriendin, stelde mijn kinderen voor, enz. Snel vooruit tot bijna 20 minuten of zo nadat we aankwamen. Let wel, mijn vriend stond bij de balie te praten met zijn vrienden en ik stond daar maar werd niet bij het gesprek betrokken, dus verontschuldigde ik mezelf om bij mijn kinderen te gaan zitten. Hij riep mijn naam, ik draaide me om en er was een meisje aan wie hij me voorstelde en ik stond op, ze was heel aardig en gaf me een knuffel. Ik herinnerde me de naam van toen hij terloops een van zijn exen noemde. Zij was het. Ik denk niet dat hij wist dat ik het me herinnerde. Ze was daar met haar man en twee kinderen (9 en 7 jaar oud).
De hele nacht praatte ze met hem. Blijkbaar gingen ze allemaal samen naar de middelbare school, inclusief haar huidige echtgenoot. Ik begon me ongemakkelijk te voelen omdat het leek alsof overal waar hij was, zij daar was. Er was een moment voordat we vertrokken, dat we allemaal op de bank zaten: ik, mijn vriend, zij en haar man. Aan het einde mijn man, dan zij, en mijn vriend en ik aan het einde. Ze stonden tegenover elkaar en praatten alleen maar. Geen flirten, maar mijn onzekerheden zorgden ervoor dat ik me ongemakkelijk voelde. Ze hadden het alleen maar over wat er aan de hand was met zijn gezin, kinderen, het schoolleven, enz. Terwijl ik daar 30 - 45 minuten zat en niet werd erkend omdat ze het zo druk hadden met inhalen. Misschien hebben ze mij bij een paar vakken betrokken, maar dat was van korte duur.
Ik begrijp dat ze net bezig waren met een inhaalslag en deze relatie was minstens 13 jaar geleden. Ik vermoed minimaal 13 jaar vanwege de leeftijd van haar kinderen en die van hem. De oudste van BF is 13. Hij trouwde in 2010 met de moeder (zijn ex-vrouw).
Ik vond het gewoon niet leuk dat het leek alsof ze niet uit elkaar konden gaan. De jongens stonden in een groep en zij zou daar naast mijn vriend zijn. We zaten op de bank en zij zat bij mijn vriend… Voordien riep hij me wel een paar keer naar de balie om wat te drinken met de groep. Ik stond daar en probeerde met iedereen te praten, maar meestal leidde het gesprek van de groep ertoe dat ze over het verleden, de middelbare school, enz. praatten. iets waar ik geen deel van uitmaakte. Dus hij probeerde me een paar keer erbij te betrekken, maar ik zou zeggen dat ik het grootste deel van de tijd buitengesloten werd.
Hij en zijn kinderen kwamen uiteindelijk met ons mee naar huis. Ik wist dat hij dronk en ik reed ons allemaal naar mijn huis en hij deed alsof er niets aan de hand was en keerde eigenlijk terug naar zijn meer aanhankelijke zelf toen we naar bed gingen.
Ik denk dat ik gewoon de geruststelling nodig heb dat ik er te veel in lees en misschien heeft het feit dat ik niemand als buitenstaander kende, mijn angst en onzekerheden vergroot. Ik ben te oud om deze mentaliteit te hebben. Zouden jullie je ook een beetje verwaarloosd voelen als dit zou gebeuren?